Deze morgen werd ik wél wakker met het fluiten van de vogels, joepie! Eerlijkheidshalve moet ik ook toegeven dat het kwam door een teveel aan licht… De zon scheen volop en daar hebben we vandaag dan ook van genoten! Het ideale weer om er op uit te trekken. Kizilay in Ankara verkennen en daar ter plaatse afspreken met andere Erasmusstudenten, stond op onze planning.
Het eerste wat ons op viel, was dat ze hier massaal oversteken bij rood, ondanks het feit dat je via een secondenteller perfect kan weten wanneer het groen wordt. En dit in zo’n druk en gevaarlijk verkeer! En massaal is echt MASSAAL, zo veel volk voor een zondag!
Hier in de stad hadden we als buitenlands meisjes wel meer bekijk en werden we sneller aangesproken dan op de campus. Misschien toch een pruik overwegen?
Net zoals de voorbije dagen gingen we ook vandaag weer shoppen. We hadden nog steeds geen kleine lepeltjes! Het kan niet zijn dat ik mijn petit-gervais moet blijven eten met de steel van een grote lepel… In een klein Turks winkeltje vonden we éindelijk kleine lepeltjes (kleine overwinning)! Om dan later op de terugweg te passeren aan een winkel vol kleine lepeltjes en nog veel goedkoper ook (weg overwinning).
Shoppen bij ons is ook niet het ‘shoppen’ zoals de meeste het kennen (neen mama, ik heb geen schoenen en kleren gekocht, echt niet! Alleen nagellak... omdat het hier zo goedkoop is). Wij kopen alleen praktische dingen (nu nog): een kaart van Ankara (Ankara is gewoon te groot om zelf je weg hier te vinden), postertape (om die kaart op te hangen) en oogmaskers (het teveel aan licht zal ons geen twee keer liggen hebben)!
De terugweg liep iets minder vlot… Op de een of andere manier waren we wat verkeerd gelopen (wij zijn er nochtans beiden van overtuigd dat we toch juist waren). Op een gegeven moment zagen we het ons toch zelf niet meer oplossen en hebben we het aan willekeurige mensen op straat gevraagd. Resultaat: die heerlijke Turkse gastvrijheid werd opnieuw een feit! Wij mochten mee met hen in de auto en zij hebben ons afgezet waar we moesten zijn (geen zorgen ouders en grootouders, het waren een man , een vrouw en een kind, vrij betrouwbaar dus). Van daaruit namen we Dolmus (typische Turkse busjes die geen verkeersregels kennen) en zo kwamen we toch op onze Universiteit terecht!
Wat hebben we vandaag bijgeleerd:
- Toiletten zijn hier overal gratis (België hier kan je nog wat van leren!)
- Turken zien alles groot!
- Bijna alle Turken roken.
- Suiker doe je niet op je frieten (nota voor mezelf: lees misschien eerst eens wat je opent, soms staat het er wél in het Engels op)
- Tafel etiquette in Turkije is totaal anders: een leeg bord wordt verwijderd van zodra je je bestek nog maar hebt neergelegd, ongeacht of je tafelgenoten nog aan het eten zijn.
Liefs,
Phara (& Jessica)
—————
Jessica Van Hullebusch
Phara Vincke